Varoluşçuluk, insanın varoluşunun anlamını ve amacını kendi seçimleriyle, özgür iradesiyle, kararlarıyla ve eylemleriyle belirlediği felsefi bir akım olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu akıma göre, insan önce var olur veya dünyaya gönderilir, sonra kendi belirlediği ve istediği minval üzere kendi özünü, kim olduğunu ve ne yapmak istediğini belirlemektedir. Ayrıca varoluşçu felsefe, insanın bu pratik eylemlerinde, teolojik inançlarında, ontolojik serüveninde ve teorik söylemlerinde özgür olduğunu ifade etmesinin yanı sıra, insanın sorumlu bir varlık olduğunu da vurgulamaktadır. Varoluşçu teoloji, insanın varoluşunun anlamını ve amacını, Tanrı ile ilişkisi bağlamında ele alan ve bu konuyu teolojik açıdan yeniden düşünme ve tanımlama imkânı sunan bir teolojik anlayıştır. Varoluşçuluk, varlığın ontolojik pozisyonlarını kendi seçimleriyle ve eylemleriyle oluşturduğunu savunurken teoloji, Tanrı’nın varlığını ve insanla olan ilişkisini konu alan bir disiplindir. Felsefe ise bunlardan farklı olarak, varlık ve bilginin temellerini araştıran bir disiplin olarak kendisini daha çok göstermektedir. Varoluşçu teoloji, bu üç disiplinin kesişim ve birleşim noktalarını bir araya getirerek, insanın varoluşunun anlamını ve amacının ontolojik yönünü Tanrı ile ilişkisi bağlamında yeniden değerlendirmeye çalışmaktadır. Bunun yanı sıra varoluşçu teoloji, ontolojinin metafizik yönüne de katkıda bulunduğundan dolayı ontolojinin metafizik yönünü yeniden düşünmemize yardımcı olmaktadır. Bunlardan farklı olarak teist varoluşçu filozoflar, varoluşun bir anlamı ve amacı olduğunu, bu anlamı ve amacın Tanrı’da bulunduğunu savunurlar. Teist olmayanlar ise, varoluşun bir anlamı ve amacı olmadığını, insanın kendi anlamını ve amacını yaratması gerektiğini savunur. Varoluşçu teoloji, bu farklı yorumları bir araya getirerek, filozof ve teologlara insan hayatını, varlığın ontolojik serüvenini, dini inançların teolojik yorumlarını ve bunlar arasındaki ilişkiyi yeniden ortaya koymaya çalışan bireyler için önemli bir perspektif sunmaktadır. Varoluşçu teoloji, insanın özgür bir varlık olduğunu ve bu özgürlüğün sayesinde kendi varoluşunun anlamını ve amacını seçebileceğini savunur. Varoluşçu teologlar, özgürlüğü çeşitli şekillerde yorumlamışlardır, ancak ortak noktaları özgürlüğün, insanın varoluşunun ayrılmaz bir parçası olması ve insanın sorumluluğuyla birlikte ele alınması gerektiğidir. Örneğin; Kierkegaard, Tanrı’ya teslimiyet neticesinde emre itaat olarak görmekte, Jaspers, Tanrı ile insan arasındaki iletişim bağı olarak yorumlamakta, Marcel, Ben ve Kutsal Sen arasındaki ilişki ile ortaya çıkan bir bağlanma durumu olarak açıklamakta ve Tillich, ise özgürlüğü, sembolik teoloji ve sınırlılık durumu bağlamında insanın sınırlı bir özgürlüğe sahip olduğunu düşünmektedir.
Existentialism is a philosophical movement in which human beings determine the meaning and purpose of their existence through their own choices, free will, decisions and actions. According to this movement, man first comes into existence or is sent into the world, and then determines his own essence, who he is and what he wants to do in the manner he determines and wants. Existentialist philosophy also emphasizes that human beings are free in their practical actions, theological beliefs, ontological adventures and theoretical discourses, as well as emphasizing that human beings are responsible beings. Existential theology is a theological understanding that deals with the meaning and purpose of human existence in the context of its relationship with God and offers the opportunity to rethink and redefine this issue theologically. Existentialism argues that beings form their ontological positions through their own choices and actions, while theology is a discipline that deals with the existence of God and His relationship with human beings. Philosophy, on the other hand, is a discipline that investigates the foundations of being and knowledge. Existential theology, by bringing together the intersection and convergence points of these three disciplines, seeks to re-evaluate the ontological aspect of the meaning and purpose of human existence in the context of its relationship with God. In addition, since existential theology contributes to the metaphysical aspect of ontology, it helps us rethink the metaphysical aspect of ontology. Unlike these, theistic existentialist philosophers argue that existence has a meaning and purpose, and that this meaning and purpose are found in God. Non-theists, on the other hand, argue that existence has no meaning and purpose and that human beings must create their own meaning and purpose. By bringing together these different interpretations, existential theology offers philosophers and theologians an important perspective for individuals who seek to reconstruct human life, the ontological adventure of being, the theological interpretations of religious beliefs and the relationship between them. Existential theology argues that the human being is a free being and through this freedom can choose the meaning and purpose of his or her existence. Existential theologians have interpreted freedom in various ways, but what they have in common is that freedom is an integral part of human existence and must be considered in conjunction with human responsibility. For example, Kierkegaard sees freedom as obedience to command as a result of submission to God, Jaspers interprets it as a bond of communication between God and man, Marcel explains it as a state of attachment that arises from the relationship between the I and the Holy Thou, and Tillich thinks that man has a limited freedom in the context of symbolic theology and the state of limitation.
Keywords: Existentialism; Theology; Freedom; God; Ontology; Man; Being; Liberty
İÇ SAYFALAR