Kur’an ve Bilim Işığında Allah’ın Varlığının Temellendirilmesi Şa‘râvî Örneği
Allah’ın varlığı meselesi her dönemde felsefi ve teolojik tartışmaların en temel meselelerinden birini teşkil etmiştir. Allah var mıdır? Allah’ın varlığı rasyonel olarak temellendirilebilir mi? Yaşadığımız bu eşsiz evrenin tasarımcısı kimdir? Allah mı yoksa evren mi ezelidir? gibi pek çok soru filozof, teolog ve bilim insanları tarafından sorulmuş ve bunların cevapları aranılmıştır. Ancak Allah’ın duyu ve tecrübeye konu olmaması varlığının temellendirilmesi için farklı yollara başvurmayı gerekli kılmıştır. 20. yy. âlimlerinden Şa’râvî, evrenin ve insanın yaratılışı ve bu ikisinin yaratıcısı olarak Allah’ın varlığıyla ilgili konularda bilimsel çerçevede bütüncül bir bakış açısının sunulabileceği kanaatini taşımıştır. Allah’ın varlığını inkâr eden natüralist, materyalist, ateist ve darwinist anlayışları reddederek evrendeki yaşamın kör tesadüflere ve maddeye bağlanılamayacağını tabiata ve maddeye hayat verenin bunların ötesinde nazım yüce bir varlık ve kuvvet sahibi olması gerektiğini ve bunun da ancak Allah olabileceğini mantıkî delillerle ortaya koymuştur. Bu çalışmada Şa’râvî’nin nakli delillerin yanı sıra Astronomi, Jeoloji, Jeofizik ve Oşinografi gibi pek çok bilim dalından hareketle Allah’ın varlığını nasıl temellendirdiği, mezkûr problemin izahına dair ortaya koyduğu farklı fikir, düşünce, analiz ve yaklaşım tarzının ne olduğunun tespiti amaçlanmaktadır.
İÇ SAYFALAR
