Fatıma hakkında konuşmak çok zordur. Fatıma bir “kadın”dı. islam’ın öngördüğü gibi bir kadındı. Onun çehresinin tasvirini peygamber kendisi resmetmişti. Onu zorluk, fakirlik, mücadele ocağında, kendi derin insanî eğitim merkezinde yetiştirmişti. Onu eşsiz bir insan kılmıştı.
O, birçok açıdan örnek bir “kadın”dı. Babası için bir “kız”… Kocası için bir “eş”… Çocukları İçin bir “anne”…
Yaşadığı döneme ve toplumuna karşı sorumluluk bilincine sahip “direnişin ve bilincin sembolü” bir kadın… O bir “imam”, bir numune, bir ideal, bir “örnek insan”dı. Kendi kişiliğini kendisi inşa etmek isteyen her kadın İçin bir “şahitti”… O akıl almaz çocukluğuyla, dâhili ve harici cephelerde verdiği devamlı mücadelesiyle, babasının ve eşinin evinde, toplumda, düşüncede, hareket ve yaşamında; kadının “nasıl olması gerektiği” sorusuna cevap vermiştir.
İÇ SAYFALAR
