İnsanın varoluş gayesi nedir? İnsan söz konusu olduğunda nihai gayesi mutluluk olabilir mi? Bu mutluluk genelgeçer olmak zorunda mı, yoksa kişiden kişiye ya da toplumdan topluma farklılık arz edebilir mi? Mutluluğun çeşitleri var mıdır, yoksa insan için tek bir mutluluktan mı bahsedilmeli? İnsan, mutluluk zannettiği şeylerle gerçek mutluluğu nasıl ayırt edebilir? Gerçek mutluluk nasıl kazanılır? İnsan gerçek mutluluğu bu dünyada elde edebilir mi? Mutluluk, tek başına elde edilebilecek bir şey midir? Mutluluk, bireyin ahlakının temellendirilmesinde nasıl bir fonksiyona sahiptir?
Fârâbî ile İbn Sina gibi iki büyük filozof arasındaki dönemde yaşamış Ebü’l Hasan el-Âmirî (ö.381/992), ahlak felsefesinin bu temel sorularına yanıt bulabilmek için, İslâm ahlak felsefesinin önemli eserlerinden birisi olan es-Seʿâde ve’l-İs’ad’ı kaleme almıştır. Elinizdeki bu çalışma, şimdiye kadar İslâm ahlak felsefesi çalışmalarında ihmal edilen Âmirî’nin ahlak-mutluluk ilişkisini es-Se‘ade üzerinden inşa ederek okuyucuya sunmaktadır.
İÇ SAYFALAR